Dywizja Pacyficzna – Dywizja Centraln | 4:6 (koniec) | | | Dywizja Atlantycka – Dywizja Metropolitarna | 10:6 (koniec) | | | Dywizja Atlantycka – Dywizja Centraln | 7:5 (koniec) |
finał
Reprezentacja Dywizji Pacyficznej
4:6
(2:3, 2:3)
Reprezentacja Dywizji Centralnej
Komentarze niedostępne.
Składy i statystyki:
4. McDavid (Karlsson), 8. Pettersson (Horvat, Fiala), 17. Pettersson (Fiala, Skinner), 18. Karlsson (Draisaitl) – 4. MacKinnon (Rantanen), 7. S. Jones (Tarasenko), 9. MacKinnon (Rantanen, Makar), 11. Keller (Tarasenko, S. Jones), 16. Tarasenko (Keller, Saros), 19. Keller (S. Jones, Tarasenko)
Sędziowie: Hebert, Rehman – Kovachik, Murchison
Widownia: 19 256
Spudłowany karny!:
Reprezentacja Dywizji Pacyficznej:
Thompson (11. Skinner) – Karlsson – Draisaitl, Fiala, Horvat, Kadri, McDavid, Pettersson, Stephenson, Terry.
Zmiany:
Trener: Bruce Cassidy
Reprezentacja Dywizji Centralnej: Hellebuyck (11. Saros) – Jones, Makar, Morrissey – Kaprizov, Keller, MacKinnon, Rantanen, Robertson, Tarasenko.
Zmiany:
Trener: Peter DeBoer
Zmiany:
Trener: Bruce Cassidy
Reprezentacja Dywizji Centralnej: Hellebuyck (11. Saros) – Jones, Makar, Morrissey – Kaprizov, Keller, MacKinnon, Rantanen, Robertson, Tarasenko.
Zmiany:
Trener: Peter DeBoer
Sędziowie: Hebert, Rehman – Kovachik, Murchison
Widownia: 19 256